کد مطلب:38893 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:22

گنجینه پرسمان » اهل بيت

چرا خداوند امامان يا پيامبران: را هنگام شهادت حفظ نميكرد، اما در مورد دين و معجزات الهي، به آنان كمك ميكرد; براي مثال زماني كه افرادي مانند ابوجهل ميخواستند پيامبر9 را به شهادت برسانند، او را از خطر نجات ميداد.

هر چيزي اجل (عُمر) معيني دارد كه با رسيدن آن، عمرش به پايان ميرسد: قُل لا اَملِكُ لِنَفسي ضَرًّا ولا نَفعـًا اِلاّ ما شأَ اللّهُ لِكُلِّ اُمَّةٍ اَجَلٌ اِذا جأَ اَجَلُهُم فَلا يَستَ ?‹خِرونَ ساعَةً و لا يَستَقدِمون; (يونس،49) بگو: من ]حتي[ براي خودم زيان و سودي را مالك نيستم ]تا چه رسد براي شما[، مگر آن چه خدا بخواهد. ]اين مقدار ميدانم كه[ براي هر قوم و ملتي، سرآمدي است; هنگامي كه اجل آنها فرارسد،]و فرمان خدا، براي مجازات و مرگ آنان صادر شود[ نه ساعتي تأخير ميكنند و نه پيشي ميگيرند. خداوند نه تنها انبياي خود و ائمه معصومين: را در مواقعي از خطر مرگ نجات ميداد، بلكه همة انسان ها را در مدت عمرشان، بارها از خطر مرگ، نجات ميدهد، چون هنوز مدت عمر آنان در دنيا به پايان نرسيده است. دربارة انبيا هم وضعيت به همين گونه است; يعني اگر خداوند در مواقعي آنان را از خطر مرگ حفظ ميكرد، بدان علت نبود كه مرگ و يا شهادت بر حق نبوده است، بلكه به اين خاطر بود كه هنوز رسالت و مأموريت آنان در اين دنيا به پايان نرسيده بود. روشنترين دليل بر اين مطلب، اين است كه ميبينيم، سرانجام همة آنان از دنيا رفته به شهادت رسيدند، همان اتفاقي كه قبلاً خداوند از آن جلوگيري كرده آنان را از خطر مرگ نجات داده بود; البته گاهي نجات انبيا و امامان: به صورت معجزه انجام ميشد تا در عين حالي كه از مرگ نجات مييافتند، مردم نيز بر حقانيت آنان آگاه شده و از راه اعتماد به سخنان آنان، به خداوند متعال ايمان بياورند.